ရမဇာန္လျမတ္၏ ညဥ့္မ်ားအနက္ တစ္ညဥ့္သည္ လိုင္လသြလ္ကဒရ္ မည္၏။ ထိုညဥ့္သည္ ဗရကသ္ မဂၤလာ ႏွင့္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ျပည့္စံု ေသာ ညဥ့္ျဖစ္၏။ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္၌ ထိုညဥ့္ကို လေပါင္း တစ္ေထာင္ထက္ပင္ထူး ျမတ္ ေသာညဥ့္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ ၾကား ထားေတာ္မူ၏။ လေပါင္းတစ္ေထာင္သည္ ၈၃ ႏွစ္၊ ၄ လ ျဖစ္၏။ ထိုညဥ့္ တစ္ညဥ့္ ကို ေအဗာဒသ္ျပဳရင္း ကုန္လြန္ေစေသာ သူသည္ ၈၃ ႏွစ္၊ ၄ လ ထက္ပိုေသာ ကာလကို ေအဗာဒသ္ျပဳရင္း ကုန္လြန္ေစဘိသကဲ့သို ့ ျဖစ္ေပရာ၊ ယင္းည၌ ေအဗာဒသ္ျပဳခြင့္ ရသူမွာ နဖူးစာေကာင္းသူပင္ျဖစ္၏။ ပိုသည္ဟု ဆုိ ၿခင္း မွာလည္း လေပါင္းတစ္ေထာင္ထက္ မည္မွ်ပိုသည္ကို မသိႏိုင္ေပ။ တန္ဖိုးထားတတ္သူတို ့အဖို ့ အတိုင္း မရွိေသာ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးျမွင့္ ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ေပရာ ဤဆုလာဘ္သည္ အလႅာအရွင္ျမတ္၏ ႀကီးလွ စြာေသာ ဆုလာဘ္ပင္ ျဖစ္ ေပသည္။
တမန္ေတာ္ျမတ္သခင္ (စ) က မည္သူမဆို အီမာန္သက္ဝင္ယံုၾကည္မွုနွင့္ အက်ိဳးစဝါဗ္ကို ရည္စူးလ်က္ ကဒရ္ ညဥ့္၌ ေအဗာဒသ္ ဝတ္ ျပဳခဲ့ေသာ္၊ ထိုသူ၏ အတိတ္မွ ျပစ္မွုဒုစရိုက္မ်ားသည္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းခံရ သည္ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္ ့ၾကား ေတာ္မူခဲ့၏။ အက်ိဳးစဝါဗ္ကို ရည္စူးျခင္းဟူသည္ ဟန္ေဆာင္မွုမွအစ မလို လားအပ္ သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳးေတြ မပါ ပဲ ျဖဴစင္စြာ အလႅာအရွင္ျမတ္၏ ႏွစ္ၿမိဳ ့မွု၊ အက်ိဳး စဝါဗ္ရလိုမွုကို ရည္စူးရ မည္ျဖစ္သည္။
ကဒရ္ညၿမတ္အား မည္ကဲ့သို ့ ရွာေဖြၾကမည္နည္း
အာအိရွဟ္သခင္မသည္ တမန္ေတာ္ျမတ္ (စ) ၏ မိန္ ့ၾကားခ်က္ကို တဆင့္အမိန္ ့ရွိခဲ့၏။ "အသင္တို ့သည္ ကဒရ္ညဥ့္ ကိုရမဇာန္လ၏ ေနာက္ဆံုး (၁၀) ရက္တြင္ မ, က်ေသာ ညမ်ား၌ ရွာေဖြၾကေလာ့"
သာသနာ့ ပညာရွင္ အမ်ားစု၏ ယူဆခ်က္အရ ရမဇာန္လသည္ (၂၉) ရက္နွင့္ ကုန္ဆံုးသည္ျဖစ္ေစ၊ ရက္ ေပါင္း (၃၀) ႏွင့္ ကုန္ဆံုး သြားသည္ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္ဆံုး (၁၀) ရက္ကား (၂၁) ရက္ညမွ အစျပဳသည္။ ဤ တြက္ကိန္းႏွင့္အညီ အထက္ ေဖာ္ျပပါ ၾသဝါဒေတာ္ အရ ကဒရ္ညဥ့္ကို (၂၁၊ ၂၃၊ ၂၅၊ ၂၇၊ ၂၉) ရက္ညဥ့္မ်ား တြင္ ရွာေဖြရမည္ျဖစ္သည္။
ကဒရ္ညဥ့္ ရွာေဖြျခင္းအတြက္ အဆိုေပါင္းမ်ားစြာရွိပါသျဖင့္ လိုရင္းကိုသာ တင္ျပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ နားလည္ ေပးပါရန္ ေမတၱာ ရပ္ခံပါသည္။ (တူးတူးေလး)
ထိုကဲ့သို ့ ကဒရ္ညဥ့္အား ရွာေဖြရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လူမ်ားသည္ တညဥ့္တည္းႏွင့္ ေရာင့္ရဲမေနၾကရန္ ရည္ရြယ္ ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အမိန္ ့ရွိေလသည္။ ထို ့ေနာက္ ကဒရ္ညဥ့္မွာ (၂၇) ရက္ညျဖစ္ေၾကာင္း အူဗိုက္ ယစ္ဗ္ႏုကအ္ဗ္ သခင္သည္ က်ိန္၍ေျပာၾကား ေလ သည္။ အလားတူပင္ မ်ားစြာေသာ သာဝကႀကီးတို ့ သည္ ကဒရ္ညဥ့္သည္ (၂၇) ရက္ညျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆၾက၏။
ကဒရ္ညၿမတ္အား ရက္ကန္ ့သတ္ သတ္မွတ္ေပးမွု ထာဝရရုပ္သိမ္းခံရျခင္း အေၾကာင္းရင္း
အုဗါဒဟ္သခင္ အမိန္ ့ရွိ၏။ နဗီတမန္ေတာ္ျမတ္ (စ) သခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တို ့အား ကဒရ္ညဥ့္၏သတင္းကို မိန္ ့ၾကား ေတာ္မူရန္ အျပင္သို ့ ထြက္ေတာ္မူခဲ့ရာ မြတ္ဆလင္ႏွစ္ဦးတို ့မွာ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ေနၾကေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ သခင္ (စ) က "ငါ ကိုယ္ ေတာ္ျမတ္သည္ အသင္တို ့အား ကဒရ္ညဥ့္နွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သတင္း ေပးေတာ္မူရန္ ထြက္ခဲ့ ေသာ္လည္း မည္သူမည္ဝါတို ့ ႏွစ္ဦးမွာ စကားမ်ားေနၾကေသာေၾကာင့္ ကဒရ္ညဥ့္၏ ကန္ ့သတ္ေပးမွုအား ရုပ္သိမ္း ျခင္းခံရေလၿပီ။ ဤသည္လည္း အသင္တို ့အဖို ့ အရွင္ ္ၿမတ္ ထံေတာ္မွ အေကာင္းျဖစ္တန္ရာ၏။ သို ့ျဖစ္ရာ ယခုမူ ထိုညဥ့္ကို (၉) ရက္ေျမာက္၊ (၇) ရက္ေျမာက္၊ (၅) ရက္ ေျမာက္ည မ်ားတြင္ ရွာေဖြၾကေလာ့" ဟု မိန္ ့ၾကားေတာ္မူ၏။
အထက္ပါ ၾသဝါဒေတာ္တြင္ အခ်က္သံုးခ်က္ စဥ္းစားသင့္သည္။
(က) ပထမဆံုးႏွင့္ အေရးႀကီးဆံုးေသာအခ်က္မွာ စကားမ်ားျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ယင္းသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ဆိုးရြားသည္မူ ယင္း ေၾကာင့္ ကဒရ္ညဥ့္ ကန္ ့သတ္ေပးမွုကို ထာဝရရုပ္သိမ္းျခင္းခံ လိုက္ရ၏။ အမွန္စင္ စစ္ ေသာ္ ကား စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ျခင္းမွာ ဗရ ကသ္ မဂၤလာမ်ား လက္လြတ္ေအာင္ ျပဳစၿမဲပင္ျဖစ္၏။ နဗီတမန္ ေတာ္ျမတ္သခင္ (စ) က အခ်င္းခ်င္းသင့္ျမတ္စြာ ဆက္ဆံျခင္းသည္ နမာဇ္၊ ရိုဇာႏွင့္ ဆဒကဟ္တို ့ထက္ အထူးျမတ္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခ်င္းခ်င္းစကားမ်ားရန္ျဖစ္ျခင္းသည္ သာသနာေတာ္ကို တံုးပစ္ သည္ျဖစ္ ေၾကာင္း မိန္ ့ၾကားေတာ္မူ၏။ ေလာကီ ေရး အား အဓိကထားသူတို ့ကို ဖယ္ထားဘိဦး အလြန္ရွည္လ်ား ေသာ သတ္စ္ဗီ စိပ္သူမ်ားႏွင့္ သာသနာေရးကို အဓိကထားပါသည္ဟု ဆိုသူတို ့သည္ပင္လ်င္ အခ်င္းခ်င္း အၿမဲမျပတ္ရန္ျဖစ္လ်က္ ရွိၾကသည္။ ၄င္းတို ့အေနႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္၏ မိန္ ့ၾကားခ်က္ကို ဦးစြာပထမ ေလး ေလးနက္နက္သံုးသပ္သင့္သည္။ ထို ့ေနာက္ မိမိတို ့ ဂုဏ္ ေမာက္ လ်က္ရွိေသာ မိမိတို ့၏ သာသနာ အတြက္ ေတြးေတာၾကရမည္။ မိမိတို ့မွာ သာသနာ့ဂုဏ္ေမာက္ ေန၍သာ သင့္ျမတ္မွုရယူရန္ ကမ္း လွမ္္းျခင္းမ်ားကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳေနၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ကၽြန္ုပ္ တို ့သည္ ရန္ျဖစ္လိုေဇာ ေၾကာင့္ မြတ္ဆလင္တစ္ဦး၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း ဂရုမစိုက္ၾကေပ။ အလႅာအရွင္ ၿမတ္ႏွင့္ တမန္ ေတာ္ျမတ္ (စ) ၏ မိန္ ့ၾကား ခ်က္တို ့ကိုလည္း သတိမမူၾကေတာ့ေပ။
ယေန ့ သူတစ္ပါးတို ့၏ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းေအာင္ ႀကံစည္ေနသူမ်ားသည္ မိမိတကိုယ္တည္း ရွိေန ခ်ိန္ တြင္ မိမိတို ့ကိုယ္တိုင္ မိမိတို ့၏ သိကၡာကို မည္မွ်ထိခိုက္ေစၾကသည္၊ ၄င္းအျပင္ မိမိတို ့၏ ယုတ္ညံ့သိမ္ ဖ်င္း ေသာ အျပဳအမူမ်ား ေၾကာင့္ အရွင္ျမတ္၏အျမင္၌ အဘယ္မွ်ေလာက္ ဂုဏ္ သေရ က်ဆံုးေနၾက သည္ ကို ေလးနက္စြာစဥ္းစားသင့္ၾကသည္။
(ခ) ဒုတိယအခ်က္မွာ အရွင္ျမတ္၏ နက္နဲသိမ္ေမြ ့ေသာ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္တံုတရားကို ေက်နပ္စြာ သေဘာတူ လက္ခံျခင္းပင္ ၿဖစ္သည္။ စင္စစ္မွာ ကဒရ္ညဥ့္သတ္မွတ္ျခင္းကို ရုပ္သိမ္းလိုက္ျခင္းသည္ အျမင္ အားျဖင့္ ႀကီးစြာ ေသာ ေကာင္းက်ိဳးကို ရုပ္သိမ္းခံ ရျခင္းျဖစ္သည္။ သို ့ရာတြင္ ဤကိစၥမွာ အရွင္ျမတ္ စီရင္ အပ္ေသာ ကိစၥျဖစ္ျခင္း ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ (စ) က ဤသည္ပင္ အသင္ တို ့အဖို ့ အေကာင္းျဖစ္ တန္ရာ၏ဟု မိန္ ့ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
(ဂ) တတိယတစ္ခ်က္မွာ လိုင္လသြလ္ကဒရ္ကို ရွာေဖြရန္ (၉) ရက္ေျမာက္၊ (၇) ရက္ေျမာက္၊ (၅) ရက္ ေျမာက္ညမ်ား ဟူ၍ ညႊန္ ္ၾကား ေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။ အျခား ၾသဝါဒေတာ္မ်ားကိုပါ စုေပါင္းေလ့လာျခင္း အားျဖင့္ ဤေဖာ္ျပပါသံုးညလံုး မွာ ေနာက္ဆံုး (၁၀) ရက္၏ ညဥ့္မ်ား၌သာ ရွိေၾကာင္း ေသခ်ာလွ၏။
ထို ့ေၾကာင့္ ပညာရွင္တို ့က ကဒရ္ညဥ့္ကို လွ်ိဳ ့ဝွက္ထားျခင္း၌ အခ်ိဳ ့ေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပၾက၏။
(၁) အကယ္၍ သတ္မွတ္ရက္ ရွိေနလ်င္ မ်ားစြာေသာ ေပါ့ဆသူမ်ားသည္ အျခားညဥ့္မ်ားကို လံုးဝလစ္လ်ဴရွု ့ၾက မည္။ ယခုေသာ္ ရွာေဖြလိုသူမ်ားအေနနွင့္ ယေန ့ညပင္ ကဒရ္ညဥ့္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ ေသာအား ျဖင့္ တစ္ညဥ့္ထက္ပို၍ ေအဗာဒသ္ျပဳရန္ အေၾကာင္းညီညြတ္ႏိုင္၏။
(၂) မ်ားစြာေသာသူတို ့မွာ ျပစ္မွုမက်ဴးလြန္ပဲ မေနႏိုင္ၾကေခ်။ ကဒရ္ညဥ့္သတ္မွတ္ထားသည္ျဖစ္မူ သိလ်က္ ႏွင့္ပင္ ယင္းည၌ ျပစ္မွု က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ္ အလြန္အမင္း စိုးရိမ္ဖြယ္ျဖစ္၏။ (တရံေရာအခါ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ (စ) ဗလီေက်ာင္း ေတာ္သို ့ ႂကြေရာက္ ေတာ္ မူခဲ့ ရာ ဆဟာဗီတစ္ပါး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေတြ ့ ၏။ ကိုယ္ ေတာ္က အလီသခင္အား ဝူဒူ ၿပဳရန္ ႏိွုးခိုင္းေတာ္မူ၏။ အလီသခင္ သည္ အမိန္ ့ေတာ္အရ ႏွုိးၿပီးေနာက္ ကိုယ္ေတာ္အား "ကိုယ္ေတာ္သည္ ေကာင္း မွု ကို လက္မေႏွးပဲ ျပဳလုပ္ေတာ္မူေလ့ရွိပါလ်က္ အဘယ္ ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္မႏွုိးပါသနည္း" ဟုေလွ်ာက္ တင္ရာ "မေတာ္တဆ ထိုသူ ျငင္းခဲ့လ်င္ ငါ ကိုယ္ေတာ ္ျမတ္ ႏွုိးသည္ကို ျငင္းပယ္ေသာေၾကာင့္ ကာဖရ္ျဖစ္သြား မည္ ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ သင့္အားႏွုိးခိုင္း ေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။ သင္ႏွုိးသည္ကို ျငင္း ပယ္ျခင္းအားျဖင့္ ကာဖရ္ မျဖစ္ေပ" ဟုျပန္ ၾကား ေတာ္မူ၏။ ထိုနည္း တူစြာ အလႅာအရွင္ျမတ္၏ ဂရုဏာေတာ္သည္လည္း ဘုန္း က်က္သေရနွင့္ ျပည့္စံုလွစြာ ေသာ ထိုညဥ့္၌ သိပါလ်က္ တစံုတေယာက္သည္ အတင့္ရဲစြာ ျပစ္မွုက်ဴးလြန္သည္ကို မလိုလားေပ။
(၃) ထိုညဥ့္သည္ သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္လ်င္ အကယ္၍ တစံုတေယာက္သည္ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ထိုညဥ့္ ကို လက္ လႊတ္ခဲ့ရ သည္ ရွိေသာ္ ေအဗာဒသ္ျပဳခြင့္ မရလိုက္ဟု အားငယ္ေနေပလိမ့္မည္။ ယခု သတ္မွတ္ မထားခဲ့၍ လူတိုင္း သည္ ရမဇာန္လအတြင္းအနည္း ဆံုး တစ္ည ႏွစ္ညေတာ့ ေအဗာဒသ္ ျပဳခြင့္ရသြား သည္သာ။
(၄) ကဒရ္ညဥ့္ကို ရွာေဖြရန္ ကုန္လြန္ေစခဲ့ေသာ ညဥ့္မ်ား၏အေရအတြက္နွင့္အမွ် အက်ိဳးစဝါဗ္ကို သက္သက္ ရဦး မည္ျဖစ္သည္။
(၅) ရမဇာန္လ၌ ေအဗာဒသ္ျပဳၾကေသာေၾကာင့္ အရွင္ျမတ္သည္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ား ေရွ ့ဝယ္ ဂုဏ္ယူ ေလ့ရွိ ေတာ္ မူေၾကာင္း သိရွိရ၏။ ယခုကဲ့သို ့ အေျခအေန၌ပို၍ အခြင့္ေကာင္းရွိေပသည္။ အေၾကာင္းေသာ္ ကား အတိ အက် မသိပဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္တန္ သည္ဟူေသာ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ႏွင့္ ညဥ့္လံုးေပါက္ ေအဗာဒသ္ ျပဳရာ၌ လံုးပမ္း ေနၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ထိုမွတပါးလည္း ေကာင္းက်ိဳးမ်ားရွိေနေပေသးသည္။ ဤကဲ့သို ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ပင္ အရွင္ျမတ္ သည္ ယခုကဲ့သို ့အေရး ပါ အရာေရာက္ေသာ ကိစၥမ်ိဳးကို လ်ိဳ ့ဝွက္ထားေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ အစၥေမ အအ္ဇမ္ ကို လ်ိဳ ့ဝွက္ထားေတာ္မူ၏။ အလားတူပင္ ေသာၾကာေန ့ တြင္ ဆုမြန္ဒိုအာကို ကဗူလ္ျဖစ္ ေသာ သီးသန္ ့အခ်ိန္တခ်ိန္ရွိရာ ယင္းအခ်ိန္ ကို လည္း လ်ိဳ ့ဝွက္ထားေတာ္မူ၏။ အလားတူပင္ အျခားမ်ားစြာေသာ ကိစၥမ်ားလည္း ပါဝင္၏။ အက်ိဳးစဝါဗ္ကို ေမွ်ာ္ကိုးေသာ သူ အေန ျဖင့္ ထူးျမတ္ေသာ ရမဇာန္လ၏ ထူးျမတ္ ေသာည တစ္ညရွာေဖြရန္ ၁၀ ရက္ ၁၁ ရက္ မအိပ္ပဲ ေအဗာဒသ္ျပဳျခင္းသည္ ခဲယဥ္း လွ မည္မဟုတ္ဟု ထင္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေရွခြလ္ဟဒီစ္ ဟဇရသ္ ေမာ္လာနာ မုဟမၼဒ္ ဇကရီးယား ရဟ္မသြလႅာဟိ အလိုက္ဟ္ ထုတ္ ေဝ ေသာ ဖဇာအိေလ ရမဇာန္ စာအုပ္မွကုိးကား၍ ေကာက္ႏွုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။
ျမန္မာမြတ္စလင္မ္...Website..မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
